Ze kwamen van allerlei verschillende afdelingen, tijdelijk gedetacheerd want het Covidcohort heeft een tijdelijk karakter. We blijven immers niet eeuwig met dat verdomde virus te kampen hebben.
Voor mij bleef de ziekenhuisopname beperkt tot vier dagen. Maar wat heb ik een hoop respect voor de verpleging en verzorging.
Al in het ziekenhuis tekende ik een verpleegster in beschermende kleding. Bril, mondkapje, een gele jasschort en blauwe handschoenen. Of een van de collega’s model had gestaan vroeg een van de verpleegsters. “Nou nee, ze wilden wel graag maar niemand had tijd”, zei ik gekscherend. En dat was natuurlijk ook zo, ze hadden de handen vol aan de patiënten.
Eenmaal thuis besloot ik een hommage aan het team te schilderen. Niemand zal zich er persoonlijk in herkennen, het is immers voor al die verpleegsters en verplegers. Op het schilderij is geen patiënt te zien, die had toen alle aandacht, nu gaat het op de verpleging. Als instrument koos ik de saturatiemeter, het instrument bij uitstek op deze afdeling.
Ik gun alle ziekenhuispersoneel fijne feestdagen al zullen er (te) veel ook hun dienst moeten draaien. 2021 Zal hopelijk verlichting bieden voor hen al realiseer ik me dat corona niet direct weg is en er op ander terrein het nodige in te halen is.
