Zijn voorouders kwamen hier al huisdier maar namen geen genoegen met een gekooid bestaan. Dat af en toe rondfladderen in een huiskamer, het was als luchten in een gevangenis, het eindigde terug in de kooi.
De eerste de beste keer dat het raam op een kier stond namen ze de benen, eh, vleugels. En ze vonden elkaar in het stadspark.
De halsbandparkiet is volledig geïntegreerd.
Er zijn voor- en tegenstanders van deze exoot.
De verhalen over de eerste ontsnapte halsbandparkiet lees ik telkens weer met veel plezier.
Stille groet,
Niet elke exoot wordt door iedereen geaccepteerd. Ook niet als ze volledig geïntegreerd zijn