Als ik het me goed herinner was het Puerto del Carmen. We waren in ieder geval op een van de Canarische eilanden en ik had geen teken- of schilderspullen bij me. En omdat een mens toch bezig moet blijven ben ik op zoek gegaan.
Een onooglijk donker winkeltje, volgestouwd, voornamelijk met tweedehands boeken. En dat zocht ik niet. Een oud baasje kwam de winkel binnen sloffen. Gewoon ergens uit het niets vandaan. In rap Spaans vroeg hij of hij me ergens mee kon helpen. Althans, dat begreep ik, verstaan was niet aan de orde.
In mijn beste Spaans, nee, dat stelt niet veel voor, gaf ik aan dat ik wat nodig had om te tekenen. Nou, daar had hij een prachtige oplossing voor! Hij sjokte naar achter en kwam terug met een doosje, gevuld met twaalf viltstiften. En iedere stift had een dikke en een dunne punt. Daar zou ik vast wat mee kunnen.
Ik heb er toen wel wat mee geëxperimenteerd, zonder succes. En gistermiddag kwam ik het doosje tegen. Et voila, er rolde een klein meisje met een groot paard met wilde manen uit.
