Een tijdje terug portretteerde ik de vriendin van onze oudste in de stijl van Andy Warhol. Ze hoort er nu bij en de anderen had ik al op die manier vereeuwigd. Anders dan andere keren deed ik dat grotendeels op mijn wekelijkse schilderavondje. En in die bijeenkomsten leren we van elkaar, brengen we elkaar op ideeën, troosten we zonodig elkaar. En we kunnen een uitdaging geven die overigens met goed fatsoen geweigerd mag worden. Het is dan ook geen opdracht.
Toen Eadaoin in het Ierse (St Patrick)groen het daglicht zag vroeg een van de schildervriendinnen of ik ook kans zag haar op het doek vast te leggen. En ik heb de handdoek opgepakt al was het niet in de stijl van Warhol. Het resultaat kon ik haar afgelopen zaterdag overhandigen, als verjaardagscadeau.
Ze is er blij mee!
En, inmiddels, ben ik weer aan het volgende portret begonnen.
ik ben er heel blij mee. en het heeft een mooi plekje gekregen..
daar ben ik dan weer blij mee
Moooi en je weet gelijk dat het een uniek stuk is 🙂