De weg kwijt

In een vervolgverhaal vertel ik de geschiedenis van Dorus de Mari, geboren 20 mei 1781. Het verhaal is gebaseerd op feitenonderzoek door mijn vriend Theo van Bemmel. Vanaf nu zijn de feiten nog slechts in het raamwerk terug te vinden, de geschiedenis van zowel Dorus als zijn vrouw Martijntje komt uit mijn duim, was niet te verifiëren. Het hele verhaal (tot nu toe) is terug te vinden in de categorie Remplaçant Je vindt hier het nieuwste hoofdstuk bovenaan dus lezen van onder naar boven verdient de aanbeveling.

Het vertrek uit Moskou was chaotisch. De organisatie was volledig zoek. De opdracht was terug te gaan zoals gekomen maar vindt dat maar terug! Naar het westen, zoveel was duidelijk. Het bataljon koos een route in de hoop in zicht te blijven bij de hoofdmacht. Instructies van buitenaf bleven verder uit en volledig uitgeput kwamen de manschappen in Pruisen aan. Daar hoorden ze dat Napoleon een vernietigende slag aan de oevers van de Berezina was toegebracht. Velen waren gesneuveld. Ze waren blij de barre tocht overleefd te hebben.

De fut was er volledig uit, geen eten, geen moraal. Ze plunderden het Duitse platteland om nog wat binnen te krijgen. En tot overmaat van ramp brak er cholera uit in het kampement. Dorus heeft niet meer de kracht om een afscheidsbrief aan zijn Martijntje te schrijven. Het uitstapje naar Rusland wordt hem fataal. En met hem tachtig procent van het leger van de keizer.

Een happy end was niet mogelijk, reeds in het eerste deel van deze serie schreef ik waarom Dorus het huwelijksfeest van zijn dochter niet bijwoonde.

4 Comments

Laat een reactie achter bij Rose-marieReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.