Ik maak me snel uit de voeten, licht mijn hielen voor je me op de hak neemt. Voor je me op een voetstuk plaatst, je kunt me na deze serie ten voeten uittekenen.
Of ik nu me op mijn tenen getrapt voel, nou nee, ik heb geen lange tenen. Ik moet wel af en toe op mijn tenen lopen.
Je kunt me ook voor de voeten lopen, iets voor de voeten gooien, de voet dwarszetten, zelfs de voeten wassen.
Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, en dat staat op gespannen voet met een wit voetje halen. Met een voet in het graf staan, je op tijd uit de voeten maken en op kousenvoeten verdwijnen.
Heb ik je nu het gras voor de voeten weggemaaid? Wanneer ik een ridder te voet ben kan ik niet met een voet in de stijgbeugel staan. En ook al heeft het heel wat voeten in aarde, als voetveeg laat ik me niet gebruiken. Dat had je natuurlijk ook niet voetstoots aangenomen.
De eindstreep weer gehaald al is het met de hakken over de sloot. Ze zaten me dan ook op de hielen. Ik zie liever hun hielen dan hun tenen. Maar misschien is dat juist mijn Achilleshiel.
Zo ben ik van hoofd tot voeten in beeld en heb ik deze blogserie handen en voeten gegeven. Volgende keer nog wat over de binnenkant. En dan maar weer iets anders verzinnen.
