Vorige week passeerde hier het oog en dan met name in spreekwoorden en gezegden. Nu is het oor aan de beurt. Dat is even opletten want een oortje is niet alleen een klein lichaamsdeel maar ook een muntje, vroeger nauwelijks iets meer waard dan een cent. Zijn laatste oortje versnoepen hoort niet in dit stukje thuis, zomin als hij zou het liefst nog een oortje in vieren bijten voor de gierigaard.
Nee, het gaat nu over die schelpen die zijdelings aan het gezicht bevestigd zijn. Dus over die grote oren die aan kleine potjes plegen te zitten. Die oren die je ergens naar kan laten hangen, die oren waarvan je er aan een half genoeg kunt hebben. Of ledigheid is des duivels oorkussen.
Dat oor dat je iemand kunt aannaaien of, vriendelijker, iemand kunt lenen. Of in op een oor na gevild wanneer de klus zo goed als af is.
