Maar weer eens een oudje van stal gehaald.
Stephan Wallerich slentert naar het opgegeven adres, Veerstraat 11, een duister pandje in een doodlopende straat. Vandaag moet het geluk terugkeren. Met weemoed denkt hij terug aan hoe goed hij het krap een jaar geleden nog had. Per 1 maart was hij begonnen met zijn eerste echte baan in het Casino als croupier. Nog wel hier, aan de kust. Met zijn vriendin, Angela had hij een huisje in Lisse betrokken, hun eerste eigen plekje, samen. Goed, het was haar huisje, hij had financieel niets in te brengen. Maar ze hadden het er heerlijk.
Tot die fatale donderdag, begin mei. Stephan had met een paar vrienden de hele avond zitten kaarten. En veel te veel gedronken. “Blijf jij maar hier slapen” had Gerard nog gezegd, maar niet aangedrongen. En zo was hij met zijn zatte kop in de Audi gestapt. Hij had niet veel meer dan 500 meter gereden en was met een klap tot stilstand gekomen tegen een geparkeerd staande auto. Het ambulancepersoneel vond hem heerlijk snurkend over zijn stuur gebogen, hem mankeerde niets. De Audi wel, die was total loss, net als de auto van de Franse toerist. Angela was best een beetje pissig geweest maar dat ging snel weer over. Tot die brief uit Frankrijk kwam. Cynisch was die, “bedankt dat u ons verblijf in Holland op zo’n vervelend manier abrupt hebt doen beëindigen”. Tenminste, dat was wat hij er van begreep. “Misschien wilt u uw verontschuldigingen aanbieden, hierbij ons adres en, ter verluchtiging, een paar foto’s van wat ooit onze auto was.” Hij had de brief genegeerd en dat betekende het einde van hun relatie. Angela vond dit zo lomp dat ze hem letterlijk de deur gewezen had. “Jij komt er hier niet meer in!” Het zat hem niet lekker maar hij was eigenwijs genoeg om niet toe te geven. Wat dacht die griet wel niet.
Het overmatig drankgebruik was voor het Casino aanleiding geweest zijn arbeidscontract te beëindigen. Geen werk, geen vriendin, geen dak boven zijn hoofd. Inmiddels was hij ook zijn rijbewijs voor twee jaar kwijt en moest hij opdraaien voor de schade aan beide auto’s, al met al een kleine € 20.000. Ach, wat valt er te plukken van een kale kikker? Hij had gezworven, af en toe bij vrienden gelogeerd en nieuwe vrienden gemaakt, pokervrienden. Met geritseld geld zou hij vandaag zijn slag slaan. Zijn nieuwe vrienden, een stelletje bollenboeren met een te dikke portemonnee, hadden hem uitgenodigd voor een spelletje Texas Hold Em. Stephan had nooit iets verteld over zijn opleiding bij Holland Casino en de trucs die hij daar geleerd had. Niet om toe te passen, nee, om vals spel te herkennen. En hij was ook niet van plan om alsnog hier iets over te vertellen. Vandaag zou hij zijn slag slaan, zonodig vals spelend. Vanavond nog zou hij uit de Bollenstreek verdwijnen, hij had er niets meer te zoeken.
Hij is wat aan de vroege kant, had minder tijd nodig gehad om het opgegeven adres te vinden. De verveloze voordeur staat op een kier, de deurbel, zo’n ouderwetse, hangt er los bij, die doet het niet meer. Meteen achter de voordeur een korte gang en een trap naar boven. Stephan besluit maar meteen door te lopen, per slot van rekening wordt hij verwacht. Boven zitten zijn vier maten al te wachten. Stephan kent alleen hun bijnamen, Bolle, Broodje Kaas, Schol en Strootje. De kamer is leeg op de vierkante tafel, vier stoelen en een kruk na. De verlichting komt van een kaal peertje boven de tafel. Er hangt een enigszins weeë lucht. Het tafereel doet Stephan denken aan een scène uit een B-film. “Kom er maar gauw bijzitten”, Bolle wil zo vlug mogelijk beginnen. Schol schudt de kaarten en begint te delen. De eerste rondjes verlopen rustig, de spelers tasten elkaar af. De inzetten zijn nog niet hoog. Er wordt wel scherp gekaart, weinig gepraat, goed geobserveerd. Na zo’n tweeëneenhalf uur spelen denkt Stephan zijn tijd rijp te zien. Hij steekt de kaarten, vergeet ze voor couperen aan te bieden. En de tegenstanders laten dat toe. Broodje Kaas en Schol krijgen een slechte kaart en besluiten deze ronde aan zich voorbij te laten gaan. Maar voor Bolle en Strootje lijken de mogelijkheden aanzienlijk. De kaarten in hun handen en de eerste drie open kaarten bieden hen de kans op een grote pot. De inzet is ernaar. Stephan veinst aarzeling maar blijft. Nog twee kaarten open op tafel. Bolle heeft moeite zijn gezicht in de plooi te houden en zet fors in. Strootje gaat mee en Stephan verhoogt de inzet. Dat laten de bollenboeren niet op zich zitten en de pot loopt uiteindelijk op naar ruim drieduizend euro. Triomfantelijk legt Bolle full house op tafel en verbleekt vervolgens als Strootje daar met vier boeren overheen gaat. Strootje wil de pot al beuren maar Stephan mompelt “hoho, en ik dan?”, en hij toont een straat in harten vanaf de negen. Broodje Kaas staat op en zegt lijzig “Dat pikken we niet, jochie, jij belazert de zaak.” In no time staan de vier om Stephan heen. Schol heeft een stiletto in zijn rechterhand en richt de punt dreigend op Wallerichs keel. Er is geen ontkomen aan.
De volgende dag meldt ‘de Bollenstreek’:
Pand Veerstraat uitgebrand
Een onbewoonbaar verklaard pand aan de Veerstraat in Lisse is gisteren volledig in vlammen opgegaan. De brandweer constateerde kortsluiting in een van de lampen van de op zolder aangetroffen wietplantage, Een verdieping lager is het verkoolde lichaam van een onbekende jongeman aangetroffen. Het is niet bekend wie de eigenaar van de plantage is.