Er stond een blogje klaar …

Er stond een blogje klaar, een filosofische beschouwing over kunstwerkjes die hier de kust sieren. Het staat nog steeds klaar, ik krijg het niet gepost vanaf mijn telefoon. Geen idee waarom niet, misschien is de foto te zwaar. Ik ga dat nog uitzoeken. ch, je houdt het in ieder geval tegoed.

Dan maar even terug naar gisteravond. Het restaurant dat we uitgekozen hadden staat goed aangeschreven. We worden, vanzelfsprekend in het Spaans harteijk welkom geheten. Vanzelfsprekend, vijf eters, die moet je koesteren n deze periode van crisis en schaarste. Al snel gaat een van de obers over op Nederlands, liever, Vlaams. Ik heb dat meer meegemaakt, ben ook altijd alert. Dat komt doordat we in onze jonge jaren een keer het bedienend personeel ontzettend in de maling namen in het Nederlands. Bij het afrekenen sprak de man ons in onze eigen taal aan, bleek hier een paar jaar geleden naar toegekomen te zijn. Maar goed, nu dus een Vlaming.
Zegt een van ons: ‘Ik vraag me toch af hoe zo’ n Belg hier terecht gekomen is’.
‘Ach, waarschijnlijk toch ook gewoon met het vliegtuig!’  Dat lijkt me toch het meest voor de hand liggen.