Valsspelers

Valsspelers noem ik ze, die leden van de grijze plaag die je in een rotvaart op hun fiets heuvelopwaarts passeren. Terwijl ik me de lucht uit de longen trap, op zoek ben naar mijn tweede adem om in wielertermen te spreken, laten ze zich fluitend door hun trapondersteunde fiets op de motor naar boven brengen. Maar het is ze gegund, waarschijnlijk konden ze anders niet meer dat soort heerlijke tochten door de vrije natuur maken.

Afgelopen dinsdag reden we door de duinen tussen Den Haag en Noordwijk. Racefietsers en mountainbikers niet meegerekend schat ik dat driekwart op zo’n rijwiel met trapondersteuning reed. Volgens mij de manier voor de fietshandel om in deze tijden van crisis en malaise de zaak open te houden.

Nu moet je weten dat mijn oude fiets behoorlijk rammelt, steeds meer kwaaltjes vertoont hij. Nu moet er weer een nieuw voorspatbord komen. Ik heb de knoop doorgehakt en vrijdag een nieuwe fiets gekocht. Een tweedehandsje, ik profiteer graag mee van die elektrische-fiets-hype. De handel heeft genoeg inruil staan. En bovendien, ik ben blij dat het nu nog niet nodig is maar er komt een dag dat ik met mijn beperkte longinhoud (COPD) ook over moet gaan tot vals spelen.

De oude rammelaar gaat naar Amsterdam, zoon Arjan kan vast wel weer een fiets gebruiken, die heeft er al zoveel gestolen zien worden.