‘We willen ons nergens mee bemoeien, hoor. Jullie zijn oud en wijs genoeg om zelf je keuzes te maken. Maar wil je wel rekening houden met de volgende regels ….’
‘O ja, en voor ik het vergeet, dat en dat mag natuurlijk niet maar je kunt dat zus en zo oplossen.’
Ik vul niets in, doe dat zelf maar. Ik hou namelijk niet van die bemoeizucht, de dwingende betutteling. Ik kan zelf denken, ben niet voor niets een grote jongen geworden. Nee, ook niet onder het mom van advies, van wijze raad. Laat me zelf maar mijn route bepalen. En met dat ik dit zit te typen word ik bozer en boze. Het venijn komt uit mijn vingers, bah, betuttelen.
Heerlijk dat je daar zo vilein van kunt worden en lekker van je afbijten. Doe ik ook!
meende ik al te lezen 😉
Uhm… Als je tóch zelf je route bepaalt: vanwaar dan toch nog de boosheid?
ik hou van ruimte, heb een hekel aan beperkingen, remmingen etc
Jups dat roep het bij mij ook op, daarom geen Wot deze week maar een andere blog!
en nog een medestander!
Ik behoud me ook altijd de vrijheid voor de dingen op mijn eigen manier op te lossen.
😉
Betuttelen… in die val trappen, jammer genoeg, heel wat mensen die werkzaam zijn in de zorgsector. En, hand op mijn hart, ik probeer het om het niet te doen.
het lukt mij ook niet altijd, hoor.