Liften, bestaat dat nog? Ik zie nooit meer iemand langs de weg met de duim omhoog of een stuk karton met daarop een plaatsnaam. Er zijn tegenwoordig wel websites waar je op zoek kunt naar een match.
Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af naar mijn diensttijd. In die periode ben ik regelmatig naar en van de kazerne gegaan. Een lift krijgen was eenvoudig voor Jan Soldaat, toen nog herkenbaar want in uniform. Het was bittere noodzaak want hoe kom je anders rond van een schamele honderdenvier gulden per maand.
‘Ik neem alleen nog militairen mee, dat langharige tuig komt mijn auto niet in.’ Ik hield dan wijselijk mijn mond, vertelde maar niet dat ik niet zo lang geleden de haren nog tot op de schouders had en model bloempot niet direct een vrijwillige keus was.
Nu hoef ik niet meer te liften. Misschien later ooit weer maar dan de oogleden, je weet maar nooit!
Moest glimlachen om die ooglift, of tenminste aan de draai die je op het eind aan het liften gaf. Alvast een fijn Paasweekend!
Je mag elke draai die ik geef (glim) lachen, dan is mijn doel bereikt! Bedankt weer voor je leuke reactie.