Nu had ik me er in dit geval met een Jantje van Leiden vanaf kunnen maken. Niets is niets, een titel om het aan te kondigen en klaar is Kees (in dit geval dezelfde als eerdergenoemde Jantje, Kees Jan misschien). Ik heb dat eerlijk gezegd even overwogen, te meer omdat ik de donderdagavond ook nog een paar uur schilderen in de agenda had staan.
En ook daar begin ik met niets, een leeg doek, maagdelijk wit. Nog niet geprepareerd laat staan dat er al iets van tekening in het beeld komt. De start van ieder schilderij, niets dan leegte. Maar allengs wordt het beeld gevormd, stap voor stap. Van niets naar iets, van iets naar meer dan iets, van meer dan iets naar klaar, af, finito.
De creatie van donderdagavond zal ik waarschijnlijk voorlopig niet tonen, de bedoeling is deze voor de kerst- en nieuwjaarswensen te bewaren.
Dus eigenlijk gaat het hier niet om het niets op het doek als start alleen maar ook om het iets dat ik al in mijn hoofd heb, die twee moeten alleen nog maar samenkomen, uitgewerkt worden. En als het dan uitgewerkt is gaat het pas werken. Best ingewikkeld eigenlijk! Anders gezegd, dit blog gaat niet over niets, dan had ik het beter gewoon blanco moeten laten.
Wat een leuke woordenbrij…is toch iets..
Net niets
Eigenlijk valt er best wel veel te zeggen over niets… niet…?
ik vrees dat ik me ontzettend ingehouden heb 😉