Winter #WOT ’17-4

Meneertje vond het niet nodig, die tweede want aan. De grip op het stuur van zijn fietsje is dan een stuk minder.
“Dan moet je het zelf weten!” Het is rond het vriespunt, de gevoelstemperatuur is lager door de snijdende wind. Maar het zonnetje schijnt, krachteloos, maar toch. In die vijf minuten naar huis zal dat handje er echt niet afvriezen en binnen is het behaaglijk. Tot aan het tuinpad was meneer het volledig met me eens en toen was het ineens brullen. Zijn hand deed zeer, was koud, hij moest die want aan.
“Ga maar snel naar binnen, dan wrijf ik je hand wel even warm.”
Jas uit, das af, muts af, schoenen uit en even de koude hand tussen opa’s warme handen. Niet te lang, daar is geen tijd voor.
“Opa bouwen”, de bak met duplo is al leeggegooid.

6 Comments

Laat een reactie achter bij carel de mariReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.