Op 9 augustus begon ik met een nieuw schetsboek, vijftig blanco velletjes. En op 22 oktober vulde ik de laatste pagina. Dat had eerder kunnen zijn, naar Limburg had ik al een nieuwe meegenomen. Elf pentekeningen, negentien keer koos ik mijn grafietpotloden, twaalf keer houtskool en viltstift en ecoline ieder vier keer. Negentien portretten, acht... Lees verder →
Ik lees momenteel een thriller van de Vlaamse schrijver Alexander Olbrechts, de Heraklesmoorden. Ik heb nog nooit van deze schrijver gehoord maar de titel trok me aan. In het verleden heb ik de nodige verhalen uit de Griekse en Romeinse mythologie met plezier gelezen en ergens hing nog wat kennis over de twaalf werken van... Lees verder →
De allerhoogste plaats in het Boeddhisme, het summum van genot, de hemel. Of de metalband uit de Verenigde Staten, misschien wel allebei voor Kurt Cobain. Ik heb wat met die muziek. Niet altijd, bij vlagen. 'Opa, ken je deze muziek?' Onze achtjarige kleinzoon zet Smells Like Teen Spirit op, gevonden op Spotify. Hij draait het... Lees verder →
Ik heb zin om te schilderen. Nog geen idee wat, dat komt vanzelf wel. Meestal zoek ik op Pinterest wel iets en geef daar mijn eigen interpretatie aan. Het zeil gaat over de eettafel, ik heb nu eenmaal geen eigen atelier. Tafelezel, verf, penselen, aan de slag. Vanuit het niets zie ik het plaatje voor... Lees verder →
Ik kan het niet laten, iedere dag tenminste één plaatje, iedere dag een praatje. Deze keer een roofvogel, vraag me niet naar de precieze soort aanduiding. Ik ben in dit geval geneigd hem of haar een buizerd te noemen. Maar zie je er iets anders in dan vind ik het ook best. Ik ben nu... Lees verder →
Michel Sardou, Les lacs du Connemora op mijn oortjes, FC Utrecht heeft net de volgende ronde gehaald en de temperatuur is wat gezakt. Ik pak nog even mijn schetsboek, heb vandaag nog niet getekend. Een zomers beeld dan maar, een dame op de fiets, korte mouwtjes, hoedje op. Gerard Lenormand dagdroomt inmiddels wat hij zou doen... Lees verder →
Ooit begon ook ikMijn leven zonder kleertjes'tHad niks om het lijf Vandaag maar eens een haiku als praatje bij een plaatje. Vooruit, ook maar een elfje dan: TekenMet houtskool Een paar lijnenEn een enkele vlekKlaar
Ach, dacht de schilder, ik ga met dit weer natuurlijk geen schaatstafereel à la Hendrik Avercamp maken. Ik zit hier lekker in het zonnetje in mijn eigen tuintje. Af en toe een verfrissend briesje, wat wil een mens nog meer? Het moet maar iets zomers worden. Zo gedacht, zo gedaan. Op de oortjes Franse chansons,... Lees verder →
Een appeltje voor de dorst? Het is aan mij niet besteed. Alleen al het idee dat ik mijn tanden in dat stukje fruit moet zetten bezorgt me koude rillingen. Hoor ik iemand een hap nemen dat staat het kippenvel al op mijn armen. Maar van een goede punt appeltaart kan ik genieten en appelmoes (niet... Lees verder →
Het werkend deel van de bevolking begint wat vroeger. Gelijk hebben ze. Dat de consequentie is dat ik ook vroeger wakker ben neem ik voor lief. Een verfrissende douche, een stevig ontbijt en dan een vroege wandeling. Code geel, code oranje, we houden de moed er maar in. De zwarte koffie maakt plaats voor een... Lees verder →
Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.