Met ingang van vandaag geldt voorlopig een avondklok. Tussen negen uur ‘s avonds en half vijf ‘s morgens mogen we zonder goede reden niet meer op straat komen.
Wanneer ik terugkijk kan ik daar slechts de schouders over ophalen. De afgelopen maanden zijn we ook nauwelijks weggeweest in deze uren. Welgeteld twee keer en een keer ontvingen we bezoek. Daarbij dan nog de kanttekening dat jaarwisseling en mijn verjaardag in die periode vallen. Die tijdelijke avondklok zal ons leven niet wezenlijk veranderen.
Ik begrijp best dat dat voor anderen anders kan liggen al kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het doorgaans wel mee zal vallen. Het is meer het afnemen van een vrije keuze die tot protest en bezwaar leidt.
En als het daarover gaat, die vrije keuze, dan zijn we het laatste jaar al het nodige gewend. Vervelend, zeker! Maar ook uitdagend. Om toch aan je trekken te komen is creativiteit gewenst. Treed uit je sleur, je dagelijkse gewoonten. Gooi je dagritme om, probeer een nieuwe hobby uit of grijp terug naar wat je vroeger leuk vond.
En realiseer je vooral dat we toch uiteindelijk van die pandemie af moeten. Want, en ik spreek uit ervaring, het tijdelijk inleveren van stukjes vrijheid is van een andere orde dan de beperking die Covid 19 je op kan leveren.
