Ik heb het mijn hele leven gedaan, sporten. Op recreatief niveau maar met de intensie de slijtage af te remmen. Niet dat ik me dat vroeger bewust was, natuurlijk niet. En laten we eerlijk zijn, ook voor de contacten, de gezelligheid.
Geen topsport dus en een korte onvolledige opsomming, ik heb getafeltennist, gevoetbald op het veld en on de zaal, getennist, gevolleybald, en menig kilometer op de toerfiets gereden. En de laatste jaren twee uurtjes beweging op de sportschool.
Het is nu behelpen. Ik doe, zo mogelijk, de boodschappen een dorp verder, even een uurtje fietsen door de polder. Ik kom nagenoeg niemand tegen onderweg, de winkel is in Bergambacht of Lopik niet drukker dan hier.
En dan thuis, ik had nog wat halters op zolder liggen, die zijn nu beneden. Toch wat gebruiken, op mijn manier. Ik doe wat ik kan!
