Natuurlijk willen ze weten waar Jonathan uithangt, de wereld is vol gevaren. En daarom heeft deze elfjarige een tag in zijn schoen zodat de bezorgde ouders hem kunnen volgen. Of erger, hij heeft een mooie watch gekregen zodat papa en mama precies kunnen zien waar hij is, kunnen horen wat hij met zijn vriendjes bespreekt en hem een seintje kunnen geven zodat hij op tijd thuis is om zijn huiswerk te maken.
De ouders van Simon pakken het anders aan. Simon is ook elf en kan rustig op zijn fiets naar school. Hij weet waar de gevaarlijke punten in de route zitten en ze vertrouwen erop dat hij dan extra goed oplet. Ze horen straks tijdens het avondeten wel hoe hij de middag is doorgekomen, met wie van zijn vrienden hij heeft gespeeld.
Helicopterouders, curlingouders, zo’n kind moet je toch zijn of haar vrijheid gunnen. Investeer in je opvoeding, leer wat wel en niet goed is en vooral waarom dat dan zo is. En laat zo’n kind rustig een keer een fout maken, daar leren ze alleen maar van.
Waar bemoei je je mee kunt je natuurlijk denken. Laat ze het zelf uitzoeken, die ouders. En terecht, ik ga er niet over. Maar ik mag er wel een mening over hebben.
Ik sluit mij bij jouw mening aan.
Stille groet,