Het zit er weer op, de Olympische Spelen 2024 in Parijs brachten ongekend veel Nederlands succes. Hulde aan al die medaillewinnaars, hulde aan al die net geen medaille winnaars. Geweldige prestaties, stuk voor stuk.
Het duurde even voor de eerste plak binnen was maar toen de roeiers het goede voorbeeld hadden gegeven was het alle dagen raak. Hockey, zeilen, wielrennen, verwacht (en dat is het in dit land al gauw) en onverwacht.
Zonder de anderen te kort te doen een eervolle vermelding voor Femke Bol, drie medailles, goud, zilver en brons en voor Harrie Lavreysen, drie keer goud zelfs.
Toch zijn dit voor mij de Spelen van Sifan Hassan. Ook drie medailles, tweemaal brons en goud op de marathon. Wat een doorzetter, wat een kanjer! Als vijftienjarige uit Ethiopië gevlucht, alleen. Hier de asielprocedure doorstaan en in Leeuwarden op een atletiekbaan terecht gekomen. Drie jaar geleden in Tokio goud op de vijf en de tien kilometer en nu dan de marathon na een spannende strijd en een geweldige finish.
Ik begrijp dat minister Fleur Agema sport in haar portefeuille heeft. Hoe mooi zou het zijn als deze PVVer Sifan een koninklijke onderscheiding mag opspelden.
Fijn dat je mijn blog leest, geef gerust een reactie