Het werkend deel van de bevolking begint wat vroeger. Gelijk hebben ze. Dat de consequentie is dat ik ook vroeger wakker ben neem ik voor lief. Een verfrissende douche, een stevig ontbijt en dan een vroege wandeling. Code geel, code oranje, we houden de moed er maar in.
De zwarte koffie maakt plaats voor een koude frappé op het terras aan de nog schaduwrijke westkant van ons huis. Met dit weer realiseren we ons wat we boffen met die keuzemogelijkheid.
Maar dan tegen het middaguur moet ik echt naar binnen. Een playlist met muziek uit de zestiger, zeventiger jaren en op de tafelezel een doekje van twintig bij dertig centimeter. Ik kies voor een knipoog naar Roy Lichtenstein.
Fijn dat je mijn blog leest, geef gerust een reactie