De zee geeft, de zee neemt. De eilanders weten niet beter, ze leven met de getijden.
Jelle sloft als iedere morgen over het strand. De stevige pas van vroeger is verdwenen, de jaren gaan tellen. Maar hij moet de zee zien en hoopt, wie weet, dat hij vandaag weer eens wat van zijn gading vindt. Niet dat de kans groot is, het is rustig weer.
De streekroman die hij aan het schrijven is vordert maar de laatste dagen wil het niet goed lukken. Natuurlijk, het verhaal zit in zijn hoofd, dat is het punt niet. Maar hoe krijgt hij het op papier? Hij heeft het vaker, ineens stopt de stortvloed aan woorden, hapert de inspiratie. De enige remedie is afstand nemen.
Afstand nemen, de kop in de wind, alle afleiding weg laten waaien. En wat kun je dan beter dan een ochtend jutten.
Wat is dat daar? Verderop ligt iets kleurigs op het strand. Wie weet is het iets waardevols, een nieuw idee.
Fijn dat je mijn blog leest, geef gerust een reactie