Egon Schiele heeft in zijn korte leven heel wat stempels ontvangen. Narcistisch, dandy, pedofiel, incestueus. Maar ook geniaal tekenaar, – schilder, -kunstenaar.
Hij is in 1890 geboren en was voorbestemd om net als zijn opa en vader, en een oom die later zijn voogd zou worden, bij de spoorwegen te gaan werken. Maar, al was hij gek op treinen en zelfs als volwassene nog met een speelgoedtreintje speelde, hij wilde naar de kunstacademie.
Als zestienjarige werd hij daar in Wenen toegelaten. Hij genoot er vooral van het studentenleven. Gaf zijn met de verkoop van tekeningen verdiende geld liever uit aan feesten en mooie kleren dan aan de noodzakelijke gewone boodschappen. Hij werd een groot bewonderaar van Gustav Klimt en werd door diens werk beïnvloed.
Toen hij vijftien was overleed zijn vader. Hij had een moeizame relatie met zijn moeder van wie hij het onmogelijke verwachtte en die hij niets gaf. Met zijn zusje Gretl had hij een incestueuze verhouding.
Na zijn studie ging hij in een Boheems dorp samenwonen met zijn topmodel Wally. Ongehuwd en dus tot grote ergernis van de plaatselijke bevolking. Uiteindelijk werd het stel daar weggepest en verhuisden ze naar Neulengbach bij Wenen.
Daar werd hij gearresteerd op verdenking van pedofilie, er werd een tekening van hem gevonden van een naakt dertienjarig meisje dat zichzelf betastte. Drie weken voorarrest en een veroordeling van drie dagen en een door de autoriteiten in beslag genomen tekening, het liep met een sisser af.
Ondertussen steeg zijn ster in het keizerrijk en in Duitsland. Overal exposities en lovende kritieken.
Er zijn wel wat landschappen van hem bekend maar hij tekende en schilderde het liefst mensen, vaak naakt. Zijn meest geliefde onderwerp had hij altijd binnen handbereik. Op zijn zelfportretten komt hij er niet op zijn voordeligst uit, onmogelijke houdingen, onmogelijke verhoudingen.
Na vier jaar samen met Wally schuift hij haar van de ene op de andere dag aan de kant en trouwt hij zijn buurmeisje. Kort daarna wordt hij opgeroepen voor militaire dienst, de eerste wereldoorlog is inmiddels uitgebroken. Hij krijgt een kantoorbaan in de hoofdstad en heeft alle tijd om te tekenen en zich met de kunstenaarsvereniging bezig te houden. Die club staat onder de onbetwiste leiding van de door hem aanbeden Klimt.
Klimt overlijdt in februari 1918 en Schiele eist meteen het leiderschap op, hij acht zich de natuurlijke opvolger van zijn idool.
Hij heeft daar maar kort plezier van gehad, in november overlijdt zijn echtgenote aan de Spaanse griep en drie dagen later is hij, net achtentwintig, het volgende slachtoffer.
In mijn schilderuitdaging heb ik gekozen voor een zelfportret in de stijl van Egon Schiele. Dus wars van natuurlijke houding en verhouding.
Fijn dat je mijn blog leest, geef gerust een reactie