Zeker niet altijd maar regelmatig zagen we tenminste een deel van de frontberichten. Oorlogsverslaggeving, rechtstreeks van het slagveld. En dat slagveld was bemand met de strijders tegen nationale vijand nummer één, het coronavirus.
En dan vooral de mensen in de zorg. Later kwamen daar af en toe ook anderen bij, politie, boa’s, buschauffeurs.
Een gouden greep, zo’n programma. Mensen die rechtstreeks vanuit hun persoonlijke ervaringen meldden over hun doen en laten. Vaak met emoties, vaak met direct de vinger op de pols bij falen, ongeremd.
Gisteravond de laatste uitzending, voorlopig. En Op1 een terugblik. Het waren hectische maanden en de rust lijkt weergekeerd. Stap voor stap versoepelen de maatregelen. Daar is ook behoefte aan, ook bij mij.
Maar ik begrijp de aarzeling bij de mensen in de zorg, laat het niet fout gaan! De voorlopig laatste frontberichten betekenen niet dat de oorlog gewonnen is.
