In het blog van gisteren verweet ik de beleidsmakers een lakse houding met betrekking tot de pandemie. En dat de focus meer op de economische gevolgen lag dan op de volksgezondheid.
Nu zou je natuurlijk kunnen zeggen dat ze zich mijn kritiek hebben aangetrokken. Inmiddels zijn de maatregelen een stuk forser. En daar ben ik best blij mee. Ook al heeft het consequenties.
Meteen na de perspresentatie van de voorgenomen plannen kwamen de afzeggingen binnen. Sportverenigingen stoppen voorlopig tot eind maart, geen wedstrijden, geen recreatieve activiteiten. De schouwburg meldt druk op zoek te zijn naar alternatieve speeldata. Lezingen gaan niet door. De welzijnsstichtingen hier hadden al voor het kabinetsbesluit aangekondigd alle samenkomst in groepsverband voorlopig stop te zetten. Alleen de adviesfunctie vullen ze nog in.
Onderwijs blijft voorlopig een heet hangijzer. Onderwijs is geen kinderopvang.
Of het allemaal genoeg is, ik weet het niet. De tijd zal het leren!
Voor kritische beroepen is kinderopvang essentieel. Scholen kunnen daar in deze bijzondere situatie behulpzaam zijn. Naast hun hoofdtaak Onderwijs.
Dat is Ruttes redenering. Macron zegt dat kinderen, hoewel zelf minder gevoelig, sneller het virus verspreiden. Die regelt kinderopvang gericht op de kinderen van die beroepsgroepen.