De oorlog in Oekraïne en daarbij de op gang gekomen vluchtelingenstroom doen mij terugdenken aan mijn jongste jaren.
Er zijn maar weinig dingen uit die tijd die ik nog compleet terug kan halen. Maar twee ervaringen uit 1956 staan me nog helder voor de geest.
Het Hongaarse volk komt in opstand tegen de heersende macht en die opstand wordt bloedig neergeslagen door de Sovjet-Unie. Veel Hongaren ontvluchten hun land en een deel van hen komt in Nederland terecht.
Een straat verder, op weg naar school kom ik er langs, zijn de ruiten ingegooid. Het verhaal gaat dat er communisten wonen en die worden aansprakelijk gehouden voor de Russische inval.
Niet veel later woonde er bij mijn vriendje Peter Jansen een jongetje dat we niet verstonden. Maar we konden er wel mee spelen. Het ventje verbaasde ons keer op keer met de manier waarop hij mussen ving. Zat zo’n vogeltje in het gras dan gooide hij er razendsnel zijn jasje overheen om ze vervolgens onder die jas vandaan te halen en ze weer vrij te laten. Een kunst die wij beslist niet meester waren. Een week of twee later was hij weer verdwenen.
Als achtjarige heb je natuurlijk geen idee van de impact van dit soort gebeurtenissen. En toch heeft het veel indruk op mij gemaakt.
