Aan de laadpaal

Natuurlijk, het milieu, het klimaat, de actuele ontwikkelingen zijn ook voor mij een grote zorg. Ik kan er mijn schouders nog voor ophouden, mijn tijd zal het wel uitdienen. Maar onze kleinkinderen en hun generatiegenoten zitten straks met de gebakken peren. En dat vind ik geen fijne gedachte.

Onze woning is op allerlei manieren al verbeterd, al sinds jaar en dag liggen er zonnepanelen op het dak, de muren, het dak en de kruipruimte is geïsoleerd, we zijn op zoek naar een bedrijf dat ons oude dubbel glas vervangt door de nieuwste versie. Voorlopig kunnen we hier niet veel meer doen.

Maar je rijdt nog wel op fossiele brandstof hoor ik dan. Klopt en dat blijft ook nog wel even. Om te beginnen rijden we niet zoveel, hooguit 10.000 kilometer per jaar. Deze benzineauto inruilen voor een elektrische haalt hem niet van de weg. Geen idee wie de volgende eigenaar zal zijn maar hij gaat hoogstwaarschijnlijk eerder meer dan minder rijden.

Daarbij komt dat de techniek rond elektrisch rijden nog volop in ontwikkeling is. We zien het met onze zonnepanelen, de nieuwe zijn alweer zoveel beter. Ik verwacht dat dat met auto’s ook wel zo zal gaan.

Nee, voorlopig nog maar geen laadpaal voor privegebruik in onze voortuin.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.