De gemberkoek is op, mijn dagelijkse tussendoortje bij de koffie. Reden om even naar de Lidl te lopen. Omdat ik vandaag voor het eten zorg kan ik meteen ook daarvoor het nodige meenemen.
Het is druk in de supermarkt, ook al omdat nogal wat leerlingen van het tegenoverliggende Schoonhovens College hun meegekregen boterhammen kennelijk al op hebben en alsnog behoefte hebben aan een versnapering.
Toch heb ik vrij snel mijn lijstje afgewerkt en sluit ik aan bij de zelfscans. Het is er relatief druk, mede door die schooljeugd. Even mijn beurt afwachten, geen probleem, ik heb als altijd de tijd aan mezelf.
Drie luidruchtige jochies van een jaar of vijftien sluiten niet achteraan in het rijtje wachtenden. Maar het zal mij niet gebeuren dat ze voordringen. Ik maak me breed en hou ze in de smiezen. Als het mijn tijd is om de eerstvolgende vrije kassa te gebruiken ben ik extra alert. Daardoor heb ik niet direct in de gaten dat er een scanner vrij is gekomen.
“Er is daar een kassa vrijgekomen, meneer.” Een van de jongens maakt me er netjes op attent. Ik bedank hem en scan mijn boodschappen. En ondertussen verwijt ik mezelf mijn argwaan, mijn ongefundeerde wantrouwen.
