De beelden die ik gisteren in mijn blog beschreef deden me terugdenken aan 25 jaar geleden. De veerpont werd uit de vaart genomen, de Veerpoort gesloten.
Smeltwater uit de Zwitserse Alpen zorgde voor overvolle rivieren in de Rijndelta. En, belangrijker, Rijkswaterstaat kon de rivierdijken niet meer vertrouwen.
Op een gegeven moment moest men besluiten dat de Betuwe tot aan de Diefdijk te gevaarlijk was om er nog langer te verblijven. Een grootscheepse evacuatie werd in gang gezet.
Ik kan me herinneren dat op ons kantoor voor het eerst en voor het laatst gebruik gemaakt werd van het omroepsysteem. Alle collega’s die in het rivierengebied tot Gorinchem woonden moesten onmiddellijk naar huis. Schoonhoven bleef in ieder geval voorlopig buiten schot.
Een van mijn broers woonde ook toen al in Culemborg. Hij moest met zijn gezin evacueren. Alle meubels er cetera werden naar zolder gebracht, een achteraf zinloze exercitie, zouden de dijken doorbreken dan kwam ook hun zolder onder water te staan.
Het moet een verschrikking geweest zijn om met de auto uit het gebied te komen. De wegen konden al die vluchtelingen niet aan. Maar na een barre tocht vonden ze in Utrecht een droog onderdak.
De toestand hield enige weken aan en ook in ons stadje aan de Lek bleef het spannend. Al was het voor ons enigszins rustgevend dat het ontruimde gebied desnoods als overloopgebied gebruikt kon worden. Met alle zorg natuurlijk voor de mensen die al door de evacuatie getroffen waren.
Gelukkig is het zover niet gekomen. Rijkswaterstaat kwam met een rivierdeltaplan, er is extra ruimte voor het water, de dijken zijn verhoogd. Mijn broer woont nog steeds in Culemborg, nu in een appartement, hoger, droger. Al was dat niet direct van invloed op die keuze ?.
Als polderbewoner heb ik het slecht met de komende zeespiegelstijging.
Hopelijk weten wij de Klimaat Crisis toch nog te bestrijden.
Bezorgde groet,
Ik deel je zorgen