Code oranje

herfst aan water

Mijn hele planning gaat de mist in. Ineens heb ik een nagenoeg vrije dag. Dat is niet erg, ik heb een goed boek en het schilderij waar ik zaterdag aan begonnen ben is nog lang niet af.

Het plan was met mijn moeder naar haar zus in Zoetermeer te gaan maar de dames durfden het niet aan. Code oranje, windstoten tot 100, 120 kilometer per uur, hou je dan maar staande met je rollator op een tochtige hoek. Als een soort vliegende non zwevend tussen de Rokkeveense hoogbouw is geen aantrekkelijk vooruitzicht. En dan vooral niet weten hoe en waar je kunt landen. En je weet natuurlijk nooit wat je onderweg tegenkomt. Kantelende vrachtwagens, omgeblazen caravans, scharende aanhangers, alles kan.

Ik begrijp de zorgen en dat het geen zin heeft tegen te spreken. Dat uitje komt een andere keer wel.

2 Comments

Laat een reactie achter bij carel de mariReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.