Ik kan nog lang niet alles en dat is beslist niet vreemd. Langzaam moeten energie en kracht terug komen.
Dus je kunt niet alles doen en toch moet de tijd gevuld worden. Een van de manieren voor mij is het maken van een sudoku. Dat deed ik voor ik ziek werd ook, niets nieuws onder de zon. Of toch?
Ik liet me voorheen gemakkelijk afleiden met fouten als gevolg. En dat is nu echt anders. Ik kan me volledig richten op de oplossing. Ik sluit me af van de wereld om mij heen. Alleen de invulling krijgt alle aandacht.
Inmiddels heb ik eenentwintig puzzels gemaakt en slechts een keer ging het fout.
