Het land is in crisis. Help! De situatie is hopeloos. Er zijn forse maatregelen nodig. We hebben behoefte aan een leider die impopulaire maar noodzakelijke maatregelen durft te nemen.
Tja, we zijn best al gewend aan betekenisinflatie. Te grote etiketten die op gebeurtenissen en omstandigheden geplakt worden, marketingtaal. En nu is alles ineens crisis, klimaatcrisis, stikstofcrisis, coronacrisis, personeelstekortcrisis, aardbevingsgebied, toeslagencrisis, asielcrisis. Vergeet ik er een? O ja, oorlog-, brandstof-, vertrouwenscrisis et cetera.
Natuurlijk, stuk voor stuk problemen die aangepakt moeten worden. We hebben daarvoor een ‘crisis’manager nodig. Eentje met bevoegdheden om keuzes te maken en knopen door te hakken. Een echte leider.
Niet een brandweerman die brandjes blust die direct elders weer oplaaien. Niet een pleisterplakker die vergeet naar de onderliggende problematiek te kijken.
Ben ik te cynisch wanneer ik zeg dat veel van de huidige problemen het gevolg zijn van inadequaat ingrijpen, van wegkijken, van maar aan laten sudderen? Van pappen en nat houden?
Is het beleid van de laatste jaren niet het werk van een brandweerman die als pyromaan zelf de problemen veroorzaakt?
