De verkeerde keus

Vanmorgen greep ik net als andere ochtenden naar mijn inhalator, ik heb wat medicijn nodig om met voldoende puf de dag door te komen, zeg maar. In verband met de recente vakantie liggen er twee van die apparaatjes. Degene die ik voor de vakantie in gebruik had had nog onvoldoende medicijn voor de benodigde 15 dagen. Dan kun je er twee mee nemen maar ik koos voor een nieuwe. De oude wordt nu, na de reis, opgemaakt. Vanzelfsprekend zijn het twee identieke inhalators, een rood streepje aan de zijkant geeft het niveau van vulling aan.

Vanmorgen greep ik net als alle andere ochtenden mis, dat wil zeggen, ik koos ongezien voor de volste. Het zette me aan het denken.
De kans mis te grijpen is 50% en ik zal de afgelopen week best wel eens eerder misgegrepen hebben. Maar altijd? Lijkt me stug.

Gisteren bezochten we onze supermarkt, een winkel waar ik met enige regelmaat kom. Als altijd gebruik ik de zelfscan, registreer mijn boodschappen en zie hoe het totaalbedrag toeneemt. Terecht zegt de grutter steekproefsgewijs te controleren en, verdomd als het niet waar is, iedere keer pakt hij mij voor controle eruit, zie ik er zo onbetrouwbaar uit?
Dat kan helemaal niet, de keuze wordt ad random gemaakt door het systeem, de kassière volgt slechts het aangegeven signaal.

Wat is dat toch, dat die verkeerde keuze wel blijft hangen terwijl de goede vergeten wordt. Waarschijnlijk omdat de goede geen indruk maakt, het is toch gewoon dat het goed gaat! Maar waarom dan die missers uitvergroten? We doen het allemaal op zijn tijd. Deze voorbeelden zijn natuurlijk maar kleintjes en hebben nauwelijks impact op ons dagelijks leven. De fout is sneller hersteld dan ze gemaakt is. Maar we doen het ook als we de krant lezen, we vergroten de berichten uit tot algemene waarheden waar niet meer aan getornd kan worden. En daardoor vertroebelen we ons beeld op kwalijke wijze.