Ik onderdruk de neiging mijn mening over Brexit uit te spreken. Het is niet aan ons, een binnenlandse politieke kwestie in het Verenigd Koninkrijk. Niet dat ik er niet het mijne van denk, ik heb er gewoon geen zeggenschap over.
Zomin als ik er iets mee te maken heb wie de Amerikanen tot hun grote leider hebben gekozen.
We hebben ermee te dealen, met de elders gemaakte keuzes, of we er blij mee moeten zijn is een tweede. De gevolgen hier zullen voelbaar zijn.
Spannend, wat er op de Britse eilanden gebeurt, er is vooralsnog geen peil op te trekken.
Mag ik wel zeggen dat ik hoop op uitstel van de definitieve beslissing, een nieuw referendum en een kantelende uitkomst?
