Dries van Agt is overleden, 93 jaar oud is hij geworden.
Tijdens mijn wandeling gistermiddag vroeg ik me af hoeveel ministers van Justitie ik me kon herinneren. Een paar maar bij naam.
Natuurlijk, het is niet direct een ministerie waar spectaculaire ontwikkelingen van te verwachten zijn. Hebben ze al wat herinneringen achtergelaten dan komt dat door schandaaltjes.
Er is een uitzondering, Dries van Agt. De drie van Breda, sluiting abortuskliniek Bloemenhove, de affaire Menten, treinkapingen. Spraakmakende kwesties in die tijd.
Zijn politieke onenigheid met Joop den Uyl, twee handen op een buik met Hans Wiegel, ik was geen fan.
Opmerkelijk is zijn latere draai, zijn inzet voor de Palestijnse zaak, zijn verzet binnen het CDA omdat hij zich niet kon verenigen met het kabinet Rutte met gedoogsteun van de PVV en zijn uiteindelijke beëindiging van het lidmaatschap vanwege het verschil van mening met betrekking tot Palestina versus Israël.
Hij heeft zich duidelijk gemanifesteerd en laat een blijvende indruk achter.
En hoe mooi is het om na zoveel jaar samen samen met je geliefde je levenseinde te kiezen, hand in hand te sterven.
