Het plan was vandaag de uitdaging van Letterrijn aan te gaan en het blogje over mijn favoriete boekcover te plaatsen. Maar, zoals op veel plaatsen strooit het weer roet in het eten, en ik zout op mijn stoepje.
Sneeuw is trending topic op Twitter, mijn timeline op Facebook staat vol winterse plaatjes, iedereen heeft de mooiste achtertuin kennelijk. Eerst die foto maken en dan aan het werk.
De NS is overgegaan op de nooddienstregeling, bussen blijven in de remise, er wordt een nieuw filerecord gemeld. De ochtendfile gaat straks naadloos over in de avondspits. Kortom, het sneeuwt een beetje in Nederland.
Half Nederland heeft inmiddels winterbanden en de rest blijft lekker thuiswerken, het nieuwe werken heeft immers zijn intrede gedaan. Even een computerverbinding met het zakelijke netwerk en lekker thuis aan de keukentafel de administratie doen. Bouwvakkers zijn uitgevroren, kennelijk. Ik werd namelijk niet, zoals de laatste maanden gewoon, gewekt door bouwactiviteiten. Ik snap er dus helemaal niets van!
Ik heb vanochtend een beetje extra beweging mogen genieten. Handschoenen aan, muts op, sneeuwruimen. Het tuinpad is sneeuwvrij, de stoep grotendeels. Dat laatste met opzet, er is genoeg ruimte om nu en later, wanneer de sneeuw tot ijs aangestampt is, veilig te kunnen lopen en de rest ligt er voor de kinderen, voor de sleeënde moeders.
Hulde aan de bezorger van mijn NRC Next, de krant lag netjes en op tijd in de bus. Zoals alle dagen van het afgelopen jaar.
Weer een hartverwarmend verhaaltje met een koud plaatje… 🙂
dat koude plaatje moest natuurlijk wel, vandaag