Kleine vriendelijkheden
Door Danusha Laméris
Ik heb nagedacht over de manier waarop mensen,als je door een druk gangpad loopt,
hun benen intrekken om je door te laten.
Of hoe vreemden nog steeds ‘gezondheid’ zeggen als iemand niest,
een overblijfsel van de builenpest.
En soms, als je citroenen uit je boodschappentas morst ,
helpt iemand anders je om ze op te rapen.
Meestal willen we elkaar geen kwaad doen.
Wij willen ons kopje koffie warm overhandigd krijgen,
en dankjewel zeggen tegen degene die het overhandigt.
Om naar ze te glimlachen en om terug te lachen.
Dat de serveerster ons schatje noemt als ze de schaal mosselsoep neerzet,
en dat de chauffeur in de rode pick-up ons doorlaat.
We hebben nu zo weinig van elkaar.
Zo ver van stam en vuur.
Alleen deze korte momenten van uitwisseling.
Wat als ze de ware verblijfplaats van de heiligen zijn,
deze vluchtige tempels die we samen maken als we zeggen:
‘Hier, ga zitten’, ‘Ga je gang – jij eerst’, ‘Ik vind je hoed leuk.’
Een gedicht van Danusha Lameris, Small kindnesses, een overpeinzing voor de komende dagen. Het zijn de kleine dingen die het doen, het kost niets om aardig te zijn en het levert zoveel op!
