En ze leefden nog lang en gelukkig

Er was eens, niet eens zo heel lang geleden een prachtig land. Fijne mensen woonden er in harmonie in hun oude steden vol monumentale gebouwen, in hun lieflijke dorpjes, omringd door vruchtbare akkers en wijngaarden. Het afwisselende landschap wordt doorsneden door rustieke beekjes en woeste rivieren. Heuvels, bergen en dalen, wat een mens zou willen is er. Bijna dan, geen zee, maar er moet nu eenmaal wat te wensen overblijven. De mensen maakten het mooiste houtsnijwerk, waren geweldige glasblazers en goede brouwers. Hun producten werden tot in de verre omtrek gewaardeerd. De bevolking bestond uit bier- en wijndrinkers, de een vond zich beter dan de ander, de ander vond zich beter dan de een. Maar de rivaliteit was redelijk speels.

Maar toen kwam er een tirannieke overheerser en de mensen moesten in grauwe fabrieken tegen een hongerloon producten maken die hooguit nuttig genoemd konden worden. De tiran had niets met mooi en schoon en dus mocht daar geen tijd aan besteed worden. De kerken, huizen, kastelen raakten in verval. Het landschap werd verstoord door oerlelijke woonblokken, grauw en vormeloos. Er was verzet maar dat werd wreed onderdrukt. Als ze goed hun best deden mochten ze in een auto rijden, een auto die ze elders aan de straatstenen niet kwijt konden.
En de mensen waren dus verdrietig, dronken hun bier en wijn om de ellende te vergeten, niet meer om iets te vieren. Het enige dat hen op de been hield waren de verhalen over hoe het ooit geweest was. Maar ooit was steeds langer geleden. En het geloof in de dappere held die eens de vijand zou verslaan verdween langzaam. Bij de meesten i ieder geval.

Het is nu weer een prachtig land. De tiran is verdreven, het geloof in eigen kunnen keerde langzaam terug. Men putte uit de verhalen van vroeger, begreep dat alles mooi en schoon kon zijn. Het volk ging aan de slag, Huizen, kerken en kastelen kregen langzaam hun oude luister terug. Wegen werden opnieuw aangelegd. Niet allemaal tegelijk, het heeft tijd nodig. Maar het gebeurt, er is weer hoop. Er klinkt weer muziek in de steden, de jeugd lacht weer, de ouderen vergeten hun sores, weten wat ze hebben, weten wat ze missen. En de rivaliteit is verdwenen, men accepteert elkaars eigenaardigheden.