Nog niet zolang geleden:
Koffers in de auto, fietsen achterop, we gaan een weekje naar Limburg. Even verder in de straat staat een bord te koop, naam en telefoonnummer van de makelaar. De bewoonster van dat huis komt net aanfietsen.
“Zo, lekker op vakantie? Als jullie terugkomen staat er verkocht op, morgen moeten we vroeg weg, dan komt de makelaar met achtereenvolgens vier, vijf potentiële kopers.” Ik wens haar succes, hoop op een goede prijs voor hen.
Wanneer we terugkomen zit de verkocht sticker nog niet op het bord. Maar dat komt omdat de makelaar het te druk heeft met andere zaken. Het huis is inderdaad voor een goede prijs verkocht, natuurlijk onder het gebruikelijke voorbehoud. Oplevering ergens volgend voorjaar, voor hun nieuwe huis wordt net de fundering gelegd.
Een paar straten verder, “We zitten een midweekje op de Veluwe, dan kan de makelaar even ons huis verkopen!” Ze hebben al een ander huis gekocht, kunnen dan min of meer direct over.
De prijzen rijzen de pan uit, de omloopsnelheid is idioot hoog. Waar gaat dat heen. Waar vliegen we met zijn allen weer de bocht uit? En wanneer komen de starters op deze overspannen markt weer aan de beurt?
Ons huis is niet te koop!
