Ik dacht dat ik in het oosten zou moeten werken. Je moet dan vroeg opstaan dus nam ik naast goed dat je moet verschonen en een tweede pak, mijn wekker mee. Die zat in mijn koffer. Die wekker ging af op de appelplaats in Westerbork waar we moesten verzamelen.
Werner Behrends
Het is niet het eerste Nazikamp dat ik bezocht, eerder was ik in Bergen-Belsen, Vught en recent nog in Amersfoort. En steeds lopen de rillingen over mijn rug, onvoorstelbaar wat mensen mensen kunnen aandoen. Veel herkenbaar, waarom zou Westerbork anders zijn, behalve dat het ‘slechts’ een doorgangskamp was.
Hoewel mijn oom Henk, die uit Wel gebogen, niet gebroken, nooit in Westerbork geweest is herkende ik veel toestanden die hij ook in zijn dagboek beschrijft. Zoals de wekenlange doelloze treintochten door Duitsland als de geallieerden te dichtbij gekomen zijn en de dodenmarsen wanneer een concentratiekamp ontruimd werd. Maar ook de lauwe ontvangst van de overlevenden bij terugkeer in Nederland.
Het zal nooit wennen!
