Kerstmis

In de vierde eeuw kregen de christenen meer en meer ruimte hun geloof te belijden. Keizer Constantijn de Grote besloot in overleg met de bisschoppen de geboorte van Christus een plaats te bieden. De Romeinen kenden rond de zonnewende het feest van Sol Invictus, de onoverwinnelijke zonnegod. Vergelijkbare feesten zien we in december bij de Grieken, de Egyptenaren en de Germanen. Midwinter, het Joelfeest kende niet de zon maar de heilige eik als middelpunt der festiviteiten.Al die feesten verwezen in principe naar een nieuw begin. Goede reden voor Constantijn de geboorte van Christus ook in die periode op de kalender te zetten. En zo kwam Kerstmis op 25 december terecht.

Waarom eigenlijk Kerstmis of alleen Kerst? Kerst komt van Christus, kerstenen betekent tot het Christendom bekeren. Mis is een ander woord voor de eucharistieviering.

De huidige aankleding van het feest is deels terug te voeren tot een grijs verleden, deels van recenter datum. Zo versierden de Romeinen hun huizen al met groen en gaven elkaar cadeaus tijdens het zonnefeest. De kerstboom komt pas veel later in beeld. Pas in de negentiende eeuw wordt dit symbool in hogere protestantse kringen als huisversiering in huis gehaald. In eerste instantie niet door iedereen, het heidense karakter stuit de nodige mensen tegen de borst. Maar veel jaren kost het niet voor deze versiering met de nodige verlichting min of meer gemeen goed wordt.

De Kerstman met zijn rendieren is een stukje versiering van relatief niet lang geleden. 

Traditie, constant in beweging, een contradictio in terminus. Constantijn de Grote wees de weg met de vertaling van heidense midwinter naar Kerst.