Het feest is begonnen. De prelude was eigenlijk al meteen een feestje. We vertrokken van af Rotterdam, goed een half uur met de auto, parkeerplaats op vijftig meter van de vertrekhal. Omdat de meeste mensen thuis al de nodige voorbereidingen getroffen hebben schiet de rij voor het inleveren van de koffers lekker op. En ook bij de security gaat het snel. Wel even een kleine hapering, bij de inleverdesks staat geen Fuerteventura, het blijkt dat de vlucht naar Gran Canaria een tussenlanding maakt om ons eruit te laten.
Er gaat rond tien uur nog een vliegtuig, bestemming Innsbruck. Wij moeten bij gate twee zijn en vinden een plekje bij een stelletje jongelui. De boarding voor de vlucht naar Oostenrijk is al bijna klaar. Door de luidsprekers klinkt een laatste oproep. “Waar gaat jullie reis naartoe” vraag ik belangstellend. “Naar de sneeuw” is het antwoord. “Dan zou ik me maar snel melden bij gate vijf!”
Nog nooit zijn we zo snel van huis tot huis gegaan. En dus genieten we ook deze eerste dag al volop. Het voelt een beetje als thuiskomen. Er is hier niet veel veranderd sinds de laatste keer.
De kop is eraf. De eerste Spaanse visschotel gegeten, de eerste tienduizend stappen gezet.
Smakelijke groet,