Het is hoogst zelden dan onze ochtendwandeling naar de brievenbus vergeefs is. Onze krant is er altijd! Afgelopen jaar een keer een vergissing, wij het AD van de buren, zij onze NRC. Het is de bezorger vergeven, vergissen is menselijk.
De nieuwjaarsfooi is voor deze bezorgers belangrijk. Ik kan me nog goed herinneren hoe opgetogen onze jongens thuis kwamen met hun aanzienlijke buit. We bedelen de onze krantenjongens dan ook royaal, ze hebben het verdiend.
Krantenjongens, een voor de doordeweekse krant, voorheen NRC Next, de ander voor de weekendkrant.
En daar ging het dit jaar fout. Al voor de Kerst kregen we onze nieuwjaarswensen van de eerste met het verhaal dat ze de wijk verdeeld hadden voor deze klus en straks de opbrengst zouden delen. Hij kreeg mee wat we voor beiden klaar hadden liggen.
Na de Kerst kwam nummer twee zijn briefje afgeven in de hoop daar wat geld voor terug te krijgen. Hij keek beteuterd toen hij hoorde dat iemand hem voor was geweest. Hetzelfde verhaal had hij twee deuren terug ook al gehoord.
Later las ik in mijn ochtendblad dat er ook andere abonnees in deze situatie terecht gekomen waren.
Wat er aan de hand is weet ik niet. Bedondert nummer een zijn collega, probeert nummer twee nog wat extra’s te halen? Wat ik wel weet is dat we niet blij zijn met hoe het gebeurd is.
Ook na het incident krijgen we onze krant netjes op tijd, de eventuele teleurstelling heeft dus geen effect op de bezorging.
