Gisteren werd bekend dat de politie al 16.000 onderzoeken heeft moeten afsluiten zonder resultaat. Reden, gebrek aan mankracht. We weten al langer dat aangifte doen van een gestolen fiets geen zin heeft. Geen tijd, geen prioriteit, we moeten keuzes maken. We moeten inzetten op de grote zaken, de echte boeven vangen.
Ik begrijp dat, dat dat soort keuzes gemaakt worden. Maar het vergroot ons veiligheidsgevoel niet als ook woninginbraak geen prioriteit meer heeft. En is het niet zo dat kleine boefjes groot worden als ze de kans krijgen door te groeien, carrière te maken?
Waar ik me dan toch vooral weer aan erger is die gespeelde verontwaardiging in Den Haag. Want daar ligt gewoon een belangrijk deel van de oorzaak. Kiezen voor bezuinigingen en de consequenties daarvan niet aanvaarden.
We zien het in de zorg, bij de politie, in het onderwijs.
Te triest voor woorden