We hebben het weer overleefd. En dan doel ik niet op het afgelopen weekend, dat was druk en gezellig. Nee, de weerswaarschuwing. Gisteren kreeg ik om de haverklap de mededeling code geel op mijn schermpje. Kijk vooral goed uit, het kan gaan onweren.
Wat ik ermee moet, zo’n waarschuwing? Ik zou het niet weten. Ik hoef toch niet binnen te blijven? Natuurlijk, in een onweersbui moet je niet het open veld opzoeken, dat is gevaarlijk. Maar verder?
Ik vind die waarschuwingen nogal overdreven. En het heeft in mijn ogen op den duur een averechts effect. Onwillekeurig moet ik terugdenken aan mijn diensttijd.
Luitenant Leeflang was officier van piket en dan wist je, er komt een brandalarm. Vaste prik en dus liep niemand ook maar een stap harder dan normaal. Eigenwijs als ik toen nog was wees ik hem op de zinloosheid van zijn actie, het kostte me twee nachten achter de wacht, twee nachten in het gevang. Een straf van niets, maar toch.
Een maand later had luitenant Leeflang weer dienst en toen ging het een beetje mis. Er brak ergens op de legerplaats brand uit. Zijn alarm werd gewoontegetrouw genegeerd. Niet dat dat grote gevolgen had maar dat had natuurlijk best gekund.
Deze keer was het de officier die zich bij de overste moest verantwoorden. Het zal wel met een sisser afgelopen zijn maar we hebben in ieder geval de rest van mijn diensttijd geen brandalarm meer gehad.
O ja, ik heb niets van het onweer gemerkt, de bui is vast overgedreven.
