Papa, wat is dat?

Je kent ze wel, die musea waar het niet om kunst draait maar om het verleden. Waar getoond wordt hoe de mensen vroeger woonden, leefden, werkten. En je kent vast ook wel de spreekwoorden en gezegdes die je niet meer kunt verklaren.  Een duit in het zakje doen, in zak en as zitten, over een kam scheren. Het zegt ons weinig of niets als we ons er niet in verdiept hebben. Wat is een duit, een kam daar kam je toch mee, wie gaat er nu in een zak zitten? Voor de komst van de wasmachine werd de was met de hand gedaan en door een wringer gehaald. In de stad liep iemand die de gaslantaarns tegen donker worden aanstak, paarden of mannen trokken schuiten over het jaagpad. We hebben dat allemaal niet meer meegemaakt, weten het alleen uit de overlevering, uit oude films of uit het museum. Maar ook recenter, wie weet nog wat een vijfeneenkwart inch floppydisk is, gebruikten we om onze Commodore 64 en dergelijke mee van data te voorzien. En wat te denken van een cassettebandje of de eight-track die de rock and roll in onze auto bracht?
Gisteren was de vraag in #50books hoelang boeken nog bestaan. Het zou mij niet verbazen als mijn kleinkinderen, mocht ik ze ooit krijgen, eens aan hun ouders vragen, boeken, wat zijn dat? Ach, er zal altijd wel een historisch archief zijn en misschien leren de studenten straks hoe ze onze boeken moeten gebruiken zoals er nu mensen zijn die begrijpen hoe hiërogliefen te verklaren zijn, gevonden op een rol van papyrus.