Ik kan me zo voorstellen dat de overtuigde PVV-stemmer inmiddels met de handen in het haar zit. Hij/ zij zal zich belazerd voelen nu het grote orakel uit Venlo al zijn beloften invriest. Zo gaan die moslims nooit weg, blijven Polen zijn baan inpikken en bezet die tsunami aan asielzoekers de woning waar hun kind in had moeten wonen. En nu is hij ook nog eens kwaad op Poetin die alleen maar een lastige tegenstander uitschakelde.
En dat nu het zo’n mooie verkiezingsuitslag was. Eindelijk de grootste partij, nu zou de zon gaan schijnen. Heel Nederland is het immers met hem/ haar eens!
Wel, dat laatste is gelukkig niet het geval. Wat dan weer niet betekent dat die rest zich geen zorgen hoeft te maken. De volgende stappen naar een welhaast onontkoombaar rechts kabinet worden nu gezet. Dat zal er, vrees ik, wel van komen.
Ik kan me niet voorstellen dat het vervolgens lang standhoudt. Veel van de gedane beloftes stranden op wetten en praktische bezwaren. En hoe het dan verder gaat? Komt de kiezer tot inkeer of schuift hij uit protest nog verder door naar een heilloze fascistische toekomst. Ik hou mijn hart vast!
