Ik heb mijn verjaarscadeau binnen, een fietshelm. Of eigenlijk twee, meteen ook maar een voor José.
Of ik me dan onzeker voel op de fiets? Welnee, hopelijk nog lang niet. Maar zodra we onzeker worden is het eigenlijk te laat.
Toen ik nog op de zondagochtenden in het toerpeloton meefietste droeg ik ook altijd een helm. Toegegeven, je gaat dan wat harder en als er een een stuurfout maakt liggen er meteen een stel. Zoals we nu rustig met zijn tweeën fietsen is de kans op een valpartij natuurlijk kleiner. Maar het kan altijd en dat kan met desastreuze gevolgen zijn.
In het buitenland is het al heel gewoon en ook hier zie je het steeds meer, dat helm gebruik. Ik kan me van jaren geleden een verhaal herinneren van een Nederlandse profvoetballer die in Engeland zijn brood verdiende. Ik meen Daley Blind maar daarin kan ik me vergissen. De man reed zonder helm op zijn fiets en de wereld was te klein volgens de pers daar. Roekeloos gedrag van iemand die toch geacht werd het goede voorbeeld te geven. De jongeman in kwestie zal vanaf pakweg zijn vierde, vijfde hier al op zijn fietsje rondgereden hebben en het rijden zonder helm als volkomen normaal ervaren hebben.
Hoe dan ook, vanaf nu zetten we de helm op, voor mij zelfs een met een fraaie signaalkleur. Safety first!
