Schoonhoven, ah, de Zilverstad! Ja, natuurlijk, de enige vakopleiding in Nederland voor edelsmeden. En er zijn er wat blijven hangen, winkeltjes, verspreid over het centrum.
Ondanks mijn fysieke gesteldheid ga ik even de stad in en geraak ik in een discussie. Nee, ik doe er niet echt aan mee, registreer voornamelijk, mij ontbreekt me even de fut. En eigenlijk is het meer een gesprek onder gelijkgestemden. Een reden temeer om me er niet nadrukkelijk in te melden.
Schoonhoven is zoveel meer dan Zilverstad. Natuurlijk, ze zijn er, die edelsmeden maar verspreid over het centrum en de gezamenlijke presentatie is matig met uitzondering van tweede pinksterdag.
Schoonhoven is van oudsher een belangrijke vestingstad, een van de steden die toen in de Staten van Holland een rol speelden. En zoiets laat zijn sporen na. Over de geschiedenis van onze stad schreef ik ooit een serie korte verhalen met de bewoners van het Witte Huis aan de Voorhaven in de hoofdrol.
Schoonhoven is ook een streekcentrum met de Krimpenerwaard, de Lopikerwaard en in mindere mate de Alblasserwaard als achterland. Het echte Hollandse landschap is daar duidelijk het decor. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die niet genoot van een fietstocht langs de Vlist om maar een voorbeeld te noemen.
Dan zou je denken, probeer die sterke punten uit te buiten. Zoals Oudewater dat zichzelf centraal stelt in een prachtige omgeving.
Maar nee, blunders als het gaat om historische werken. Niet alleen bij onderhoudswerkzaamheden maar ook door met het toestaan van de bouw van een snackbar/ restaurant het prachtige gezicht op de zuidelijke ingang te niet doen. Het onthouden van een klein bedrag aan subsidie voor een organisatie die met succes een paar jaar het succesvolle Schoonhoven opent haar deuren door te laten gaan. Een kunstroute komt niet van de grond. Het zijn maar voorbeelden. Ik pleit voor een actief beleid!
