Taalnazi

Wat een vreselijk woord is dit, taalnazi. Bedoeld wordt iemand die rechtlijnig is in de toepassing van onze prachtige taal en overtredingen streng veroordeeld. Om zo iemand nu nazi te noemen, verwijzend naar het Duitse nationaal socialisme met al zijn zwarte kanten gaat mij in alle opzichten te ver.

Taal leeft, gaat met de tijd mee. Nieuwe ontwikkelingen, nieuwe woorden. Onze taal zit al van oudsher vol invloeden van elders. Franse leenwoorden te over, Duitse kom je regelmatig tegen. Technische ontwikkelingen hebben tot veel Oudgriekse verbindingen geleid. Het Engels kom je veel in bijvoorbeeld de computertoepassingen tegen. De jeugdtaal van vandaag heeft veel invloeden die hun oorsprong vinden in de multiculturele samenleving. En zo hoort het ook, vind ik. Al is het natuurlijk wel mooi dat er ook nieuwe Nederlandse woorden zijn. Waarom cybercriminaliteit als je het ook kunt hebben over internetfraude?  

Als het gaat om grammatica en syntax ben ik strenger. Dan erger ik me aan het slordige taalgebruik, de luiheid en de desinteresse. Zeker bij beroepsgroepen die de taal als instrument moeten hanteren, de journalisten, de juristen en dergelijke. De regels zijn niet altijd gemakkelijk maar wij hebben ze ook kunnen leren. Natuurlijk maakt iedereen wel eens een fout, dat moet kunnen. Maar de nonchalance die nu in zowel geschreven als gesproken teksten is geslopen is vaak ergerlijk. Hun hebben, me tante, dat is toch niet nodig? Maar het wordt maar al te gemakkelijk vergoelijkt, als je er iets van zegt ben je een zeurpiet. Nou ja, dat is dan in ieder geval beter dan een taalnazi, zal ik maar zeggen.