Twee handen aan het stuur, het waait behoorlijk. Soms van opzij, dan weer pal tegen. De terugweg, een paar uur later, de wind is fors afgenomen, een rustig ritje.
Zo was het gistermiddag, letterlijk. En wel vaker, letterlijk. In het nieuws hoor ik dat er hier en daar wat bomen omgewaaid zijn, eenmaal thuis vinden we een van de tuinstoelen tussen de planten.
Tegenwind, het duurt nooit lang, het tij keert, de eventuele schade herstelt zich, al dan niet met een beetje hulp van de mens. Zo gaat het in de natuur, na regen komt zonneschijn. Je kunt erop wachten.
Heb je wind mee, wind tegen, het heeft te maken met de richting waarin je gaat. Maar het lijkt erop dat de wind niet meer afneemt.
